Kopieën in gips waren de 3D prints van de vorige eeuw. Zij werden in groten getale gemaakt om een ‘levensechte’ indruk te geven van beroemde beeldhouwwerken uit landen als Italië en Griekenland. Kunstacademies, universiteiten en gymnasia bezaten vaak een aantal, en soms zelfs hele collecties van gipsen kopieën voor gebruik in het onderwijs. Langs deze gips-route hebben beelden uit Italië en Griekenland grote invloed uitgeoefend op het werk van Nederlandse kunstenaars. Maar wat velen niet beseften, is dat de beroemde en bewonderde beelden uit Italië en Griekenland zelf óók kopieën waren – gemaakt van marmer naar (al sinds lang) verloren originelen in brons. In het Universiteitsmuseum gaan we van gips via marmer naar brons, en laten we de beelden van vroeger tot leven komen. De vraag die centraal staat is: hoe komt het dat deze beelden sinds hun ontstaan in de Oudheid tot op de dag van vandaag altijd bewonderd zijn, zelfs in de vorm van kopieën? En zijn er ook in de stad Groningen voorbeelden van hun invloed te zien?